Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.




Tytuł "Zaplątani w sieci" sugeruje uwikłanie / utknięcie w sieci.
Okładka dopełnia przekaz - centralna postać trzyma w dłoni smartfon.

Przez internet można ukryć wiek, wygląd, charakter.
Można ukryć swoje problemy albo o nich pogadać.
Anonimowość stwarza poczucie bezpieczeństwa.

Uzależnienie od komputera / internetu chyba już nikomu nie wydaje się sprawą błahą,
ale wciąż nie jest to temat powszechnie znany, ani wśród młodzieży, ani wśród dorosłych.
Dlatego książka Elżbiety Jodko-Kuli jest ważna, dlatego jest potrzebna.
Pokazuje jak problem się rodzi i jak narasta.

Siecioholizm.
Utknięcie w sieci.
Niemożność samodzielnego wydostania się.


Nie ma nic fascynującego w tym, że dziewczyna siedzi w domu.
Nosa prawie z niego nie wystawia, nie wystawia go nawet z własnego pokoju.

Co robi całymi dniami?
Co na to koledzy / koleżanki?
Co na to rodzina?

A w ogóle, jak do tego doszło?

Blurb zdradza:
Ósmoklasistka Kamila nie odnajduje się wśród rówieśników ze szkoły. Jej mama wyjechała
do pracy w Irlandii i dziewczyna mieszka tylko z babcią, która nie potrafi nawiązać relacji z wnuczką.
Kamila jest ze swoimi problemami sama. Na domiar złego po imprezie urodzinowej koleżanki z klasy
w sieci zostaje opublikowany filmik pokazujący ją w bardzo złym świetle. Na Kamilę wylewa się hejt klasowy.


Nie porwała mnie ta historia, nie czekałam na ciąg dalszy,
nie przywiązałam się do żadnego z bohaterów,
ale nadal uważam, że książka jest ważna i potrzebna!
Może młodzi czytelnicy rozpoznają w niej siebie / rówieśników?
Może dzięki lekturze ktoś z nich zostanie zauważony / uratowany?

Na początku trochę gubiłam się wśród bohaterów,
nazywanych po imieniu niezależnie od wieku / statusu.
Autorka czasem dokładnie opisuje zdarzenie / emocje,
a czasem się po nich prześlizguje z reporterskiego obowiązku.
Żongluje chronologią, mnoży komplikacje.

W drugiej połowie książki akcja nieco przyspiesza.
Główna bohaterka nadal przedkłada świat wirtualny nad rzeczywisty,
ale zaczyna się coś dziać poza obserwowaniem jej pogrążania się
w samotności i chaosie. Komuś na niej zależy!

Co z tego wyniknie?
Sprawdźcie sami.



https://bajdocja.blogspot.com/2024/05/zaplatani-w-sieci.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.




Tytuł "Zaplątani w sieci" sugeruje uwikłanie / utknięcie w sieci.
Okładka dopełnia przekaz - centralna postać trzyma w dłoni smartfon.

Przez internet mo...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Seria "Tajemne Bractwo Pana Benedykta"
to trzy powieści Trentona Lee Stewarta,
które trzeba czytać w odpowiedniej kolejności:
1) "Tajemne Bractwo Pana Benedykta"
2) "Ryzykowna podróż"
3) "Dylemat więźnia"

Trzeci tom to wisienka na torcie!
Jestem nim zachwycona!
Od początku do końca!

Czwórka dzieci, ich rodziny, pan Benedykt i jego współpracownicy siedzą na tykającej bombie.
Dzieci mają nawet zakaz opuszczania domu, dla bezpieczeństwa pilnowanego przez strażników.
Przysłowiową bombą jest Szeptacz, pożądany przez czarny charakter - brata pana Benedykta.
Dzieci są genialne, każde na inny sposób, ale brat pana Benedykta też.
Kiedy zaatakuje, chcąc realizować swój plan podboju świata?
Czy Bractwo szykuje się na atak?
Co robi pan Benedykt?


Empatyczny Reynie, odważna Kate, nerwowy Tyczka i malutka Constance
tworzą zgrany zespół. Znają się, rozumieją, lubią, stymulują i wspierają.
Troszczą się o siebie nawzajem i wiedzą, że mogą na sobie polegać.
Reynie wszystko ogarnia, Tyczka ma w głowie encyklopedię,
dla Kate nie ma rzeczy niemożliwych, a Constance wyczuwa innych.
Constance w tym tomie wykaże się jeszcze innym talentem,
którego nie chce ćwiczyć, ale który okaże się kluczowy.

Mimo "uwięzienia", dzieci nie próżnują,
a akcja tego tomu nie zwalnia.
Nie mogłam się oderwać od lektury!


Niebezpieczeństwa, przygody, adrenalina, zagadki.
Zjawiska paranormalne, trochę strachu, ciut humoru.
I dziecięcy bohaterowie. Genialni, ale popełniający błędy.
Uwielbiam tę serię! Polecam gorąco!


https://bajdocja.blogspot.com/2024/05/dylemat-wieznia.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Seria "Tajemne Bractwo Pana Benedykta"
to trzy powieści Trentona Lee Stewarta,
które trzeba czytać w odpowiedniej kolejności:
1) "Tajemne Bractwo Pa...

Rozwiń

Zwiń

Tilly nigdy nie poznała swego taty, a mamy nie pamięta.
Ale za to ma umiejętność przywoływania literackich postaci
do rzeczywistego świata, a także wnikania do fabuły książek.
Takich książkowych wędrowców jest więcej,
a tymi wędrówkami rządzą pewne reguły.

Tak można by najprościej zaprezentować
1. tom serii "Pages i spółka" autorstwa Anny James
pod tytułem "Tilly i książkowi wędrowcy".

Ale to nie tylko historia spotkań Tilly z Anią z Zielonego Wzgórza,
Alicją z Krainy Czarów, czy piratami z Wyspy Skarbów.
To opowieść o ciekawości, odwadze, wyzwaniach,
a także o tajemnicach, tęsknocie, łamaniu zasad
i poszukiwaniu własnej tożsamości.

Trochę się dłuży,
trochę intryguje
i trochę rozczula.

Książka liczy ponad 300 stron,
a przez pierwsze 50 nieco się wlecze.
Nie zachłysnęłam się nią od razu,
ale w miarę czytania byłam coraz ciekawsza rozwoju sytuacji.
Podejrzewałam to i owo, a zostałam zaskoczona.
Ho, ho, co za pomysł!

Czy sięgnę po drugi tom?
Sama jestem ciekawa ;-)


https://bajdocja.blogspot.com/2024/05/pages-i-spoka-tilly-i-ksiazkowi-wedrowcy.html

Tilly nigdy nie poznała swego taty, a mamy nie pamięta.
Ale za to ma umiejętność przywoływania literackich postaci
do rzeczywistego świata, a także wnikania do fabuły książek.
Takich książkowych wędrowców jest więcej,
a tymi wędrówkami rządzą pewne reguły.

Tak można by najprościej zapreze...

Rozwiń

Zwiń

Dla kogo Paola Mastrocola napisała
książkę "Powiedz mi, kim jestem"?
Inspiracją było pytanie jej 4-letniego syna:
"A czy kot wie, że jest kotem?".

Wskazywało by to na dziecięcych adresatów.
Ale czy dzieci dostrzegą coś prócz baśniowej historyjki?
Czy zrozumieją metafory i filozoficzne rozważania?

Nie jest to też książka dla dorosłych;
jest zbyt dziecinna, zbyt prosta.
Ale jest absurdalna, filozoficzna
z podtekstami i drugim dnem!

A może to jest powieść familijna?
Czyta dorosły, słucha dziecko,
a każdy z nich znajdzie tu coś dla siebie?

Czy wiedzę o sobie czerpać od innych?
Czy wiedza o sobie oznacza akceptację siebie?
Czy wiedza o sobie pomaga znaleźć szczęście?

Historia ma zantropomorfizowanych zwierzęcych bohaterów,
ale pod ich piórkami / futrami kryją się ludzkie cechy.

Ani ilustracja na okładce, ani blurb nie zdradzają,
kim jest główna bohaterka:
"Urodziła się w ciepłym, przytulnym kapciu i uznała go za swoją mamę.
I może już do końca życia myślałaby, że jest kapciem, gdyby nie pewien bóbr,
dzięki któremu wyruszyła w świat."

I ja tego nie zdradzę.
Powiem tylko, że owe zwierzątko, szukając swojej tożsamości,
próbuje się odnaleźć w świecie pełnym konwenansów i stereotypów.
Jego myślenie o sobie zmienia się, co jest wynikiem spotkań
z różnymi oryginalnymi postaciami i narzuconymi przez nie schematami.



https://bajdocja.blogspot.com/2024/05/powiedz-mi-kim-jestem.html

Dla kogo Paola Mastrocola napisała
książkę "Powiedz mi, kim jestem"?
Inspiracją było pytanie jej 4-letniego syna:
"A czy kot wie, że jest kotem?".

Wskazywało by to na dziecięcych adresatów.
Ale czy dzieci dostrzegą coś prócz baśniowej historyjki?
Czy zrozumieją metafo...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Różowa błyszcząco-mieniąca się okładka książki
"The Songs You've Never Heard"
zupełnie nie koresponduje z tym, co znalazłam po jej otwarciu.
Tymczasem jest to najlepsza powieść, jaką przeczytałam w tym roku!

To porywająca powieść o pasji!
O pasji tworzenia i miłości do muzyki.
Napisały ją znawczynie muzycznego show-biznesu:
Becky Jerams - piosenkarka, kompozytorka i pisarka
oraz Ellie Wyatt - muzyczka i kompozytorka.

Na początku trochę raził mnie angielski tytuł,
ale nieprzetłumaczenie go współgra z piosenkami,
których słowa również nie zostały przetłumaczone,
a których można posłuchać na stronie wydawnictwa: harpercollins.pl

Bo to powieść o piosenkach i śpiewająco-piszących nastolatkach,
i o tym, żeby wierzyć w to, co się kocha i robić to, co się kocha.
To także powieść o lękach, kompleksach, przyjaźni, wsparciu
i potrzebie wiary we własne zalety, atuty i możliwości.
O inspiracji, presji, rywalizacji, zazdrości, hejcie.

W tle zauroczenie. Chociaż zauroczona nie nazwałaby tego tłem ;-)


Bohaterkami są dwie zupełnie różne dziewczyny, które kochają muzykę:
Meg - przyciągająca wzrok siostra słynnego brata, pozująca do zdjęć w modnych ciuchach
oraz duża, krągła, ciepła Alana z "ogromnym, promiennym, czerwonym uśmiechem".

Meg żyjąca w cieniu brata i niezauważana przez rodziców,
pisząca do szuflady, zakompleksiona i bojąca się porównań,
dla ludzi z zewnątrz jest opryskliwa i odpychająca.
To jej tarcza. Bo sparzyła się zbyt wiele razy.

I prostolinijna, dobroduszna i wylewna Alana,
odważna, śpiewająca dla siebie i dla innych,
rozmowna, rozdająca wszystkim uśmiechy,
chociaż i jej życie nie oszczędzało.

Dwie różne dziewczyny i wspólna pasja!
Co z tego wyniknie? Co na to brat Meg?


Od chwili, gdy one się poznały, ja nie mogłam już odłożyć książki,
chociaż i wcześniej mnie intrygowała i świetnie mi się ją czytało,
a fluidy między nimi przenikały do świata rzeczywistego
i chciało mi się razem z nimi śpiewać, cieszyć, smucić się, być.
To jedna z takich książek, które wciągają czytelnika w świat emocji bohaterów!
Historia wydaje się taka prawdziwa, a Meg i Alana są takie autentyczne.

Polecam starszym nastolatkom i młodym dorosłym!

Cudownie jest móc czytać!
Cudownie, że są takie książki.



https://bajdocja.blogspot.com/2024/04/the-songs-youve-never-heard.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Różowa błyszcząco-mieniąca się okładka książki
"The Songs You've Never Heard"
zupełnie nie koresponduje z tym, co znalazłam po jej otwarciu.
Tymczasem je...

Rozwiń

Zwiń

Komedia kryminalna Marty Kisiel "Nagle trup"
przeznaczona jest dla dorosłych czytelników.
To połączenie chaosu w pewnym wydawnictwie literackim,
wyrazistych bohaterów o nieprzypadkowych nazwiskach
i skomplikowanej zagadki detektywistycznej
związanej z tytułowym trupem.

Zwłoki znaleziono w poniedziałek w toalecie pracowniczej.
W wydawnictwie panują dziwne relacje i zwyczaje.
A zagadkę próbują rozwikłać "starszaki" z policji.

Czy to naturalny zgon, czy morderstwo?
Zmarłego nikt nie lubił, ale nie aż tak, by zabić...
Brak motywów. Ba, brak w ogóle sensu!

Denat w weekend jeszcze żył.
Jak wszedł do wydawnictwa?
Kod do budynku działa tylko w dni robocze.
Na toalecie zamontowano zamek szyfrowy.

Ten gada za mało, tamta za dużo.
Ten zachowuje się jak dziecko we mgle,
tamta na wszystko reaguje kamiennym spokojem.

Czym się różni sekretarka od sekretary?
Co w wydawnictwie robi niemowlak?

Mam wrażenie, że sporo rzeczy / osób jest tu tylko
dla zwiększenia chaosu ;-)
Ale to się dobrze czyta :-)
Co prawda nie śmiałam się tak często, jak moja córka nastolatka,
ale i tak akcja mnie wciągnęła, zagadka zaintrygowała i dobrze się bawiłam
(choć może nie powinnam przy nieboszczyku).



https://bajdocja.blogspot.com/2024/04/nagle-trup.html

Komedia kryminalna Marty Kisiel "Nagle trup"
przeznaczona jest dla dorosłych czytelników.
To połączenie chaosu w pewnym wydawnictwie literackim,
wyrazistych bohaterów o nieprzypadkowych nazwiskach
i skomplikowanej zagadki detektywistycznej
związanej z tytułowym trupem.

Zwłoki z...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Nie mogłam odmówić, kiedy wydawnictwo Świetlik zaproponowało mi recenzję książki
"Każdy może być święty, czyli nawet łobuzy idą do nieba".
Rzadko już czytam książki dla młodszych dzieci, ale takiej autorce i takim ilustracjom
(szydełkowym!!!) nie mogłam się oprzeć :-)
Justyna Bednarek do spółki z Anną Salamon stworzyły dzieło sztuki!
To dzieło warto przeczytać, jeśli chcemy poznać postaci świętych.
To dzieło warto poznać ze względów kulturowych.
To dzieło warto obejrzeć dla uciechy oczu.

Wszystko zaczęło się od szydełkowych portretów Anny Salamon,
dla której święci są jak przyjaciele albo koledzy, których się lubi,
a nawet ceni i chce się podążać taką samą drogą, co oni.
"Święci pokazują mi, że w drogę do świętości mogę ruszyć tak, jak stoję,
z tym, co mam, i nigdy nie będę w niej sama" - mówi ilustratorka w posłowiu.

Blurb na tylnej okładce zapowiada opowiadania:
(...) które przedstawiają mniej lub bardziej znanych świętych pochodzących z różnych zakątków świata:
od starotestamentowych proroków, poprzez postaci z początków chrześcijaństwa, aż do tych najbardziej współczesnych.


Blurb na tylnej okładce kusi:
Poznajcie historie świętych z zupełnie INNEJ strony.

Ta INNA strona to ukazanie świętych, zanim zostali świętymi,
a czasem nawet zanim weszli na drogę dobra.
Justyna Bednarek pokazuje ich jako ludzi popełniających błędy,
podejmujących niesłuszne decyzje, postępujących źle.
Tak, niektórzy z nich najpierw byli... łobuzami.
Ale usłyszeli głos Boga, albo skorzystali z rady innych i nawrócili się,
zmienili, czynili dobro, dokonywali cudów lub zginęli za wiarę.

Dużo tu mowy o miłości do Boga, świata, ludzi i zwierząt.
Sporo tu o męczeńskiej śmierci, bo taka jest historia chrześcijaństwa.
Niejeden święty zginął męczeńską śmiercią, czyli został zabity z powodu swojej wiary.
I Bednarek pisze o tym wprost, nie unika tego tematu, ale i nie drąży, nie epatuje nim.
Pisze też: Dziś trudno to zrozumieć, bo bardzo cenimy swoje życie, jednak w średniowieczu
wielu ludzi marzyło o męczeńskiej śmierci, dzięki której szło się prosto do nieba.


Ta INNA strona to ukazanie świętych z punktu widzenia... przedmiotów, zwierząt, roślin.
Na przykład o proroku Eliaszu opowiada kruk, o św. Annie - kukułka,
o św. Pawle - kamień, o św. Mikołaju - złota moneta,
o św. Cyryli i Metodym - stara księga,
o św. Hildegardzie - orkiszowy kłos,
o św. Cecylii z Rzymu - wiatr,
a o św. Barbarze - droga.

Może nietypowi narratorzy spodobają się młodym adresatom tej książki? :-)


"Poza opisanymi żywotami w środku znajdą się także fragmenty mające przybliżyć dzieciom
konteksty biblijny i historyczny" - pisze wydawca i umieszcza różne informacje
na końcach rozdziałów na kolorowych prostokątach.


Książka Bednarek i Salamon jest absolutnie wyjątkowa!
I warto ją poznać nie tylko z powodów wymienionych wyżej ;-)





https://bajdocja.blogspot.com/2024/04/kazdy-moze-byc-swiety-czyli-nawet-obuzy.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Nie mogłam odmówić, kiedy wydawnictwo Świetlik zaproponowało mi recenzję książki
"Każdy może być święty, czyli nawet łobuzy idą do nieba".
Rzadko już ...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



"Enola Holmes. Sprawa znaku mangusty"
to 9. tom* opowieści o siostrze Sherlocka Holmesa.

Londyn, rok 1980.
Nastolatka "po długim okresie podszytego strachem życia w ukryciu i w przebraniu"**
już nie musi uciekać przed braćmi, mieszka w Klubie dla Pań, studiuje i rzadko pracuje.
Nadal jednak za gorsetem ukrywa sztylet i zawsze ma przy sobie notes i ołówek.
W końcu renoma detektywki i perdytorystki zobowiązuje ;-)

Enola jest inteligentna, odważna, pomysłowa, zaradna, ma intuicję i spryt.
Często improwizuje i działa szybko, ale czasem popełnia błędy,
które wpędzają ją w niezręczne sytuacje.

W tym tomie daje się porwać ambicji, urażonej przez niedoszłego klienta
i postanawia odszukać zaginionego młodego Amerykanina.
Czy będzie działać sama, czy z Sherlockiem,
zatrudnionym do tej sprawy?

Jej relacje z bratem są neutralne, a może nawet ciepłe.
Sherlock akceptuje jej styl życia, ale czy traktuje poważnie
jej umiejętności detektywistyczne? Czy ufa jej intuicji?

W tym tomie jest dużo więcej potknięć dziewczyny,
dużo więcej opisów okoliczności i... mody,
niż w dotychczasowych tomach,
ale akcja się nie wlecze ;-)

Są tu wściekłe psy, eksperymenty naukowe,
tajne stowarzyszenie, zwierzęce i ludzkie odchody,
pogoń na krowie, bijatyki i... prawdziwe postaci z ówczesnego czasu.
W tle historia końca XIX wieku, wynalazki, ubrania, różnice klasowe, traktowanie kobiet.


O porwanie szukanego Amerykanina podejrzewa się książkowych piratów,
ale przeczucia Enoli kierują jej śledztwo w zupełnie inną stronę.
Dziewczyna krąży po okolicy najpierw bez konkretnego planu.
Potem ma wiele farta, natyka się na kolejne tropy,
ale za to wpada w kłopoty.

Tym razem prosi o pomoc.
Czy zdążą ją uratować?

Czy zdążą odszukać zaginionego, zanim dopadnie go choroba?
A wścieklizna w tamtym czasie była chorobą zakaźną i nieuleczalną.


Ten tom, jak poprzednie, czyta się dobrze.
Ale uprzedzam wrażliwych czytelników:
znajdują się tu opisy objawów wścieklizny
i testów na zwierzętach.



https://bajdocja.blogspot.com/2024/04/enola-holmes-sprawa-znaku-mangusty.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



"Enola Holmes. Sprawa znaku mangusty"
to 9. tom* opowieści o siostrze Sherlocka Holmesa.

Londyn, rok 1980.
Nastolatka "po długim okresie podszytego...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Aveline fascynuje wszystko, co tajemnicze i nadprzyrodzone.
Ale nie chce przygód i strachu, nie szuka kłopotów;
wydarzenia mrożące krew żyłach znajdują ją same.
Tak było w tomie "Aveline Jones i duch z Malmouth",
tak jest w tomie "Aveline Jones i Wiedźmi Krąg".

Okładka jest równie intrygująca, jak poprzednia, ale bardziej niepokojąca.
Chociaż tym razem Phil Hickes rozgrywa akcję nie ponurą jesienią, a latem
w angielskiej wiosce w nieco zaniedbanym domku letniskowym,
za ogrodzeniem którego znajduje się dziwny kamienny krąg.

Na początku autor raczy nas opisami okolicy, fabuła rozwija się dość powoli,
choć prawie od razu wyczuwamy, że zapowiada się coś elektryzującego.
Niedługo potem napięcie gwałtownie rośnie, a lektura już nie da się odłożyć.


Bohaterka jest w swoim żywiole, chce poznać tajemnice kamiennego kręgu,
znajduje tajemniczą butelkę, poznaje dziwną, znikającą dziewczynę
i dowiaduje się, że kiedyś Wiedźmi Krąg był miejscem przemocy
wobec kobiet, które uznano za czarownice.

Pojawia się lęk.

Nagle wydarzenia wymykają się jej z rąk,
zdaje sobie sprawę, że jest w niebezpieczeństwie,
i - choć nie chce urazić nowej przyjaciółki - musi się ratować.

Dziwne okoliczności, niebezpieczna przyjaźń,
magia, fascynacja, strach, przeczucia.
Nie wiadomo, komu ufać.
Instynktowi?



https://bajdocja.blogspot.com/2024/04/aveline-jones-i-wiedzmi-krag.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



Aveline fascynuje wszystko, co tajemnicze i nadprzyrodzone.
Ale nie chce przygód i strachu, nie szuka kłopotów;
wydarzenia mrożące krew żyłach znajdują ją same.
Tak...

Rozwiń

Zwiń

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.




Książka "Beverly. Tu i teraz" Kate DiCamillo
to ostatni tom trylogii* o trzech dziewczynkach z amerykańskiego miasteczka
w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku: Raymie, Louisianie, Beverly.

Bardzo czekałam na książkę o Beverly.
A historia mnie zaskoczyła!
I zachwyciła!


Minęły 2 lata od wydarzeń opisanych w poprzednim* tomie.
Nastolatka pod wpływem impulsu, zbiegu okoliczności, emocji
oraz wcześniejszych doświadczeń, wsiada do samochodu kuzyna
i odjeżdża (jak sądzi) bezpowrotnie!
Odchodzi z domu.
Gdziekolwiek!

Byle dalej od matki alkoholiczki.
Byle dalej od smutku i samotności.


Co się stało z tamtą przebojową dziewczyną?
Co się stało z tamtą zadziorną Beverly?
Dlaczego zdaje się na przypadek?
Dlaczego daje się nieść losowi?

A może właśnie bierze los we własne ręce?

Znajduje przypadkową pracę.
Zamieszkuje w przypadkowym miejscu.
Spotyka przypadkowych ludzi.
I dziwi się, że to się dzieje.
I dziwi się, że to znosi.

A ci przypadkowi ludzie okazują się oazą życzliwości i troski.
Samowystarczalna, twarda Beverly nie chce z nikim się wiązać,
ma złe doświadczenia: ojciec odszedł, matka się nią nie zajmowała,
Louisiana wyjechała, a pies-przyjaciel zmarł.
Nie chce być zależna od kogokolwiek.
Nie chce czekać, ani być oczekiwana.
Nie chce kochać, ani być kochana.

I dziwi się, że znosi to, co los jej podsunął.
I trwa w tym miejscu, wśród tych ludzi.
I wchłania tę życzliwość i tę troskę.


Autorka powoli opowiada prostą historię.
Nie ma tu wielkiego napięcia, wielkich wzruszeń.
Coś się dzieje, a Beverly przyjmuje to dość bezwolnie.
Co się stało z tamtą przebojową, zadziorną dziewczyną?
Czy to była maska? Gruba skóra chroniąca miękkie wnętrze?

Czytałam niespiesznie.
I wsiąkłam w tę prostą historię
i przesiąkłam do samego serca.

Ta lektura mnie zaskoczyła.
I zachwyciła!



https://bajdocja.blogspot.com/2024/03/beverly-tu-i-teraz.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.




Książka "Beverly. Tu i teraz" Kate DiCamillo
to ostatni tom trylogii* o trzech dziewczynkach z amerykańskiego miasteczka
w latach siedemdziesiątych ubieg...

Rozwiń

Zwiń